نقاره ها زشوق تو دارند گفت و گو
پیچیده در رواق سحر ، عطر سبز هو

از خویش می شوند رها فوج کفتران
در سایه سار این همه سیمرغ آرزو

در آستان قدسی ات ای قبله گاه مهر
هستند لحظه های حرم ، دائم الوضو

بنگر غریب خسته ی حیرت نصیب را
در ازدحام آینه ها ، غرق جست وجو

این سایه ی مکدر و درمانده آمده ست
از خاک درگه تو کند کسب آبرو

دل را دخیل بسته به لبخند روشنت
واکن گره زبغض فروخفته در گلو

مثل همیشه چشم به راه نگاه توست
این زائر نشسته در ایوان روبرو

حسن یعقوبی